នៅក្នុងគម្ពីរធម្មបទខុទ្ទនិកាយនៃព្រះពុទ្ធសាសនាបានរៀបរាប់អំពីសម្បត្តិ ឬលំអនៃមនុស្សស្រីទាំងឡាយមាន៥ប្រការ ឬលោកហៅថា «បញ្ចពិធកល្យាណី» ដែលលោកបានលើកយកសម្រស់របស់នាងវិសាខាមកជាសេចក្តីបញ្ជាក់៖
- លម្អដោយសក់៖ សំដៅដល់នារីណាដែលមានសក់ទន់ រលោងរលើប ក្រអូបប្រហើរ មានពណ៌ដូចស្លាបកំផេន មានចុងងឡើងដូចកន្ទុយក្ងោកពង់ បើទោះជាមិនបានតុបតែង ស្អិតស្អាង។ សក់នោះនឹងមិនមានស្កូវឡើយ ទោះចាស់រយឆ្នាំក៏ដោយ។ ក្នុងគម្ពីរខ្លះ លោកមិនសំដៅតែសក់មួយមុខនោះទេ នារីដែលចាត់ទុកថា មានលម្អដោយសក់នោះ ទោះជារោម ដៃ ជើង ចិញ្ចើម ឬរោមត្រង់ណាក៏ទុកថាល្អទាំងអស់ទៅទាំងព្រមដែរ។
- លម្អដោយសាច់៖ បានដល់នារីណាដែលមានសាច់ល្អហ្មត់ខៃស្រស់រលោងឥតមានហ្មងពីកំណើត និងមានក្លិនក្រអូបដូចលំចង់ព្រៃ បើទោះជាមិនបានដុះខាត់ លាបប្រេងលម្អក៏ដោយ។ ឯបបូរមាត់ពណ៌កុមុទ (ពណ៌ផ្កាឈូក) ទោះចាស់រយឆ្នាំក៏គង់នៅស្រស់ស្អាតមិនជ្រីវជ្រូញ គឺរក្សាភាពល្អដូចវ័យក្រមុំ។
- លម្អដោយឆ្អឹង៖ បានដល់នារីណាដែលមានធ្មេញស រាបស្មើ មិនជំពើសទើសទើង មានពណ៌ដូចត្បូងពេជ្ររំលេចចាំងរស្មីដូចស័ង្ខដែលគេបានច្នៃហើយ។ បើកមាត់វាចាស្តីកាលណា ក៏ធ្វើឲ្យអ្នកផងក្រឡេកមករកគ្រប់ៗតែគ្នា ហើយធ្មេញនេះនឹងមិនបាក់ មិនខូចទោះអាយុរយឆ្នាំក៏ដោយ។ ក្នុងគម្ពីរខ្លះ លោកថា នារីដែលមានលម្អដោយឆ្អឹងនេះ នឹងមិនចេះទ្រុឌទ្រោមទេ បើទោះជាចាស់រយឆ្នាំក៏ដោយ។
- លម្អដោយពណ៌សម្បុរ៖ បានដល់ស្បែកស្ត្រីប្រកបដោយលម្អនៃពណ៌២យ៉ាងគឺ ពណ៌ស និងពណ៌ខ្មៅ។ ពណ៌ស មានពណ៌ដូចជាកណ្ណិការបុប្ផា រលើបរលោង ស្អាតឥតមានអាចម៍រុយ ឬសម្លាក មន្ទិលសៅហ្មងអ្វីបន្តិចបន្តួចឡើយ។ រីពណ៌ខ្មៅ គឺពណ៌ខៀវស្រស់ដូចផ្កាឧប្បលវណ្ណា គឺជាសម្បុរដ៏មានទឹកដមរលើបរលោង ធ្វើឲ្យអ្នកផងឃើញហើយចេះតែចង់គយគន់ មិនចង់ទៅឆ្ងាយ ឬមិនចេះជិនណាយ។
- លម្អដោយវ័យ៖ សំដៅលើស្រី្តឯណាដែលនៅតែល្អស្អាតស្រស់ក្រពុំ ដូចជាវ័យក្មេងកាលពីមានអាយុ១៦ឆ្នាំ ទោះបីជាស្ត្រីនោះប្រសូតបុត្រមួយរយដង និងមានអាយុមួយរយឆ្នាំក៏ដោយ ក៏នៅតែល្អស្រស់គ្រប់អវយវៈដូចជាស្ត្រីពេញក្រមុំ។
លម្អទាំង៥ប្រការនេះ រហូតមកដល់សព្វថ្ងៃនេះ គេនៅពុំទាន់រកអ្នកទី២ឯណាមកធៀបឧបមាឲ្យបាននោះទេ ក្រៅតែពីអ្នកទី១គឺនាងវិសាខា ដែលជាមហាឧបាសិកា កាលព្រះសម្ពុទ្ធគង់នៅនៅឡើយ។ នាងគឺជាកូនស្រីតែមួយគត់របស់សេដ្ឋីម្នាក់នៅទីក្រុងសាវត្ថី ត្រូវបានគេទុកថាជាស្រ្តីដ៏មានចិត្តជ្រះថ្លា មានបុណ្យព្រេងខ្ពស់ បានបរិច្ឆាគធនធានកសាងវត្តបុព្វារាម ក្នុងក្រុងសាវត្ថី និងបានផ្គត់ផ្គង់ដល់ភិក្ខុសង្ឃរាប់ពាន់អង្គទៀតផង។
