យើងឲ្យឈ្មោះថា «អំណោយទាន» ព្រោះថា លំអរទាំង៣នេះមានចំពោះតែមនុស្សស្រីប៉ុណ្ណោះ មិនមានក្នុងចំណោម មនុស្សប្រុសទេ បើទោះជាគេខិតខំក្លែង បំលែងភេទ ទៅជាភេទស្រីក៏ដោយ។ ព្រោះតែលំអរទាំង៣នេះហើយ ទើបធ្វើឲ្យបុរសៗ ទាំងឡាយក្នុងលោកប្រាថ្នាចង់បាន ដណ្តើមចង់យក និងត្រូវយកឲ្យបានច្រើន មកធ្វើជាកម្មសិទ្ធផ្ទាល់ខ្លួន បង្ករឲ្យកើត បង្កើតបានជាសង្គ្រាមបង្ហូរឈាម កាប់សម្លាប់ ចងអាឃាត ការបាត់បង់ទ្រព្យសម្បត្តិ កេរ្តិ៍ឈ្មោះ និងទឹកដីផងក៏មាន។
យើងមានប្រវត្តិសាស្រ្តជាឧទាហរណ៍ស្រាប់ ដូច្នេះមិនគួរលើកឡើងមកបកស្រាយទៀតទេ តែក្រៅពីនេះក៏គង់នៅមានបុគ្គលា ធិដ្ឋានមួយចំនួនមកបញ្ជាក់ផងដែរ តួរយ៉ាងដូចជា រឿងនាងកាកី រឿងមាយាដកខ្ញី រឿងមារយើង និងរឿងនាងកញ្ជើរធ្លុះជាដើម។
ក្នុងរឿងនាងកាកី ព្រះបាទព្រហ្មទត្ដ គ្រុឌ និង គន្ធាន់ ព្រោះកើតចិត្តពុះពោរដោយភ្លើងតណ្ហាទៅលើនាងកាកី ក៏បង្ករជាការចងគំនុំ ផ្គុំបានជាសង្គ្រាមកាប់សម្លាប់ដើម្បីដណ្តើមយកនាង ធ្វើឲ្យនគរទាំងមូលរងទុក្ខវេទនាគ្មានពេលស្រាន។ ទាំងនេះព្រោះតែនាងកាកីមានលំអរទាំង៣ ឬអំណោយទានទាំង៣នេះឯង។
អំណោយទានទាំង៣ប្រការនោះគឺ..៖
១. ដើមទ្រូង ឬសុដន់៖ អាទិទេពបានគូសវាសយ៉ាងល្អិតល្អន់ក្នុងការបង្កើតរូបរាងមនុស្សស្រីមកក្នុងនោះសុដន់ មិនគ្រាន់តែជាអវៈយវៈសម្រាប់បង្កើតទឹកដោះសម្រាប់ចិញ្ចឹមពូជមនុស្សនោះទេ ក៏ជាទីដែលបុរសៗគ្រប់រូបក្នុងលោកត្រេកត្រអាលផងដែរ ហេតុនេះហើយទើបនារីៗទាំងឡាយចាត់ទុកដើមទ្រូង (សុដន់) គឺជាកន្លែងដែលគួរត្រូវលាក់បាំង និងថែរក្សាឲ្យល្អហ្មត់ហ្មង ព្រោះវាគឺជាអំណោយទានធម្មជាតិរបស់ខ្លួននាង។ បុរសទាំងឡាយ នឹងមានអារម្មណ៍រសើបស្រៀវស្រើប បើសិនជាគេបានឃើញដើមទ្រូងមនុស្សស្រី ហើយគេនឹងទន់ជង្គង់ លុងក្នុងអំណាចនៃកាមទេព បើសិនជាសុដន់នោះមានទ្រង់ទ្រាយទាក់ទាញ ស្អាតដូចផ្លែទន្លាប់ ក្រពុំដូចត្របកផ្កាឈូក ពណ៌ដូចស៊ីជម្ពូរ ហើយបើសិនជាគេបានទាំងប៉ះពាល់ ស្ទាបថ្នមទៀតផងនោះ ពេលនោះ ទោះជាឲ្យគេធ្វើអ្វីក៏គេនឹងធ្វើវាដែរ ព្រោះថា សុដន់ មនុស្សស្រីប្រៀបដូចជាថ្នាំ សណ្តំដ៏សក្តិសិទ្ធបំផុតក្នុងលោកនេះ។
២. កេសា (សក់)៖ សក់ត្រូវបានចាត់ទុកជាសម្បត្តិដ៏ពិសិដ្ឋមួយរបស់មនុស្សស្រី ហើយវាក៏ជាមួយក្នុងចំណោម លំអរទាំង៥ដូចដែលបានរៀបរាប់មកហើយនោះដែរ។ បុរសទាំងឡាយតែងចាត់ទុកសក់របស់មនុស្សស្រីដូចជាល្ខោនដ៏លន្លង់លន្លោចមួយ កាលណាបើបាននៅជិតកៀតកិតបង្កើយនារីណាម្នាក់ហើយ គឺនឹងមិនអាចគ្រប់គ្រងដៃរបស់គេមិនឲ្យទៅប៉ះអង្វែង ប្រលែងលេងនិងសក់របស់នារីនោះឡើយ។ ហេតុនេះហើយ ទើបអ្នកប្រាជ្ញព្រឺទ្ធបណ្ឌិតកវីទាំងឡាយតែងលើកចុងប៉ាការបស់គេ មកអូសគូសវាសសរសើ មិនចេះអស់ពី សំម្រស់នៃសក់មនុស្សស្រី។ ក្នុងនោះបទចំរៀង «សក់ក្រង» របស់ លោក ស៊ីន ស៊ីសាមុត ក៏មានរៀបរាប់ពីលំអររបស់សក់នារីជាទីស្នេហារបស់លោកដែរ។ ផ្សេងពីនោះ នារីសម័យថ្មីទាំងឡាយបានចំណាយប្រាក់ជាច្រើនក្នុងការតុបតែងសក់របស់ខ្លួន ព្រោះនារីភាគច្រើនយល់ឃើញថាម៉ូតសក់គឺជាតំណាងនៃសេចក្តីថ្លៃថ្នូររបស់ស្រ្តី ហើយក៏បង្ហាញពីអត្តចរិត និងមារយាទផងដែរ។
៣. សំលេង៖ សំលេង ជាសម្បត្តិមួយរបស់មនុស្សប្រុសស្រី។ អ្នកមានសំលេងល្អ ចេះនិយាយប្រកបដោយទឹកដម មានខ្លឹមសារ ពីរោះពិសារ នឹងអាចឲ្យគេរកទ្រព្យសម្បត្តិ បានក្លាយជាអ្នករស់ដោយស្រណុក ស្តុកស្តម្ភ ក្នុងជីវិត តួរយ៉ាងដូចជា អ្នកចំរៀង អ្នកល្ខោន អ្នកអត្ថាធិប្បាយជាដើម។ ចុះតើសំលេងរបស់មនុស្សស្រីមានអំណោយទានអ្វីនៅក្នុងនោះ? អំណោយទានទាំងអស់នេះហើយ ដែលធ្វើឲ្យបុរសកាប់សម្លាប់គ្នា ប្រើល្បិចល្បោយគ្រប់បែបយ៉ាងដើម្បីដណ្តើមយកមកជាកម្មសិទ្ធរបស់ខ្លួន ពីព្រោះបុរសមិនមានអំណោយទានធម្មជាតិទាំងនេះទេ។
ក្នុងគម្ពីរធម្មបទ (គម្ពីរបាលីភាសា ) បានដកស្រង់ព្រះពុទ្ធដិកាថា សំលេងអ្វី ស្មើដោយសំលេងមនុស្សស្រីមិនមាន។ ពិតណាស់ សំលេងមនុស្សស្រីម្នាក់អាចធ្វើឲ្យបព្វជិតប្រព្រឹត្តខុសធម៌វិន័យ អាចធ្វើឲ្យជនឃោរឃៅក្លាយជាសត្វម្រឹគ អាចធ្វើឲ្យកងទ័ពទំលាក់អាវុធ ព្រោះសំលេងមនុស្សស្រីគឺជាអំណោយទាន ដែលមនុស្សប្រុសគ្មាន ព្រោះសំលេងមនុស្សស្រីមានអំណាចលើវិញ្ញាណបុរស សមដូចមានបុគ្គលាធិដ្ឋានសម្តែងក្នុងធម្មបទដ្ឋកថាមកថា៖
កាលណោះ មានព្រះបច្ចេកពុទ្ធ និងសាមណេរជាកូនសិស្សកំពុងនិមន្តក្នុងព្រៃ ពេលនោះ ក៏មានសំលេងមនុស្សស្រីអ្នកកាប់អុសបានច្រៀងឡើងយ៉ាងគ្រលួច គឺជាសំលេងដ៏សែនពីរោះ ធ្វើឲ្យសត្វនិងរុក្ខជាតិទាំងឡាយ ហាក់នៅទ្រឹងស្ងៀមឈឹងចាំស្តាប់សំលេងនេះ។ សាមណេរជាសិស្សគណបានលឺហើយ ក៏មានអារម្មណ៍ពុះកញ្ជ្រោល ត្រេកអរ ភ្លេចភាវៈជាអ្នករក្សាសីល ហើយចេះតែងាកទៅរកប្រភពនៃសំលេងនោះ ។ ព្រះបច្ចេកពុទ្ធយល់ពីនិស្ស័យក្មេងខ្ចីនៃសាមណេរ ថា គេកំពុងស្រៀវស្រើបដោយតណ្ហាដោយសារតែសំលេងមនុស្សស្រីនេះ តែលោកមិនស្តីថាអ្វីឡើយ។ ដល់កាន់តែឆ្ងាយ សំលេងកាន់តែខ្សោយ ក៏ធ្វើឲ្យសាមណេរកាន់តែរោលរាល ខ្លាចបាត់បង់សំលេង ក្លែងប្រាប់លោកគ្រូដោយប្រការផ្សេងៗ រួចរត់ទៅរកនារីជាម្ចាស់សំលេងនោះ បានប្រលោមលួងលោម រួមរក្សស្នេហានៅទីនោះហោង។ ទើបព្រះបច្ចេកពុទ្ធសំដែងថា សំលេងអ្វី ស្មើដោយសំលេងមនុស្សស្រីមិនមាន។
ទោះជាអំណោយទានទាំង៣មានឥទ្ធិពលខ្លាំងក្លាចំពោះបុរស ទាំងឡាយ ប៉ុន្តែសួរថាតើនារីគ្រប់រូបពិតជាអាចគ្រប់គ្រង និងប្រើប្រាស់អំណោយទានទាំងនេះជាប្រយោជន៍បានហើយឬនៅ? ពេលខ្លះ វាក៏ក្លាយជាដើមហេតុនៃជម្លោះ ហឹង្សា សង្គ្រាមផងក៏មាន ក៏ព្រោះតែការដណ្តើមគ្នាពីសំណាក់បុរសៗ។ បុរសគ្រប់រូបត្រូវប្រខាំគ្នាដណ្តើមឲ្យឈ្នះ ហើយត្រូវឲ្យបានច្រើនទៀតផង ហេតុនេះហើយទើបធ្វើឲ្យនារីមួយចំនួន ចាប់ផ្តើមប្រើប្រាស់អំណោយទានទាំងនេះមកដោះដូរដោយប្រការផ្សេងៗ។
ប៉ុន្តែបុរសអ្នកមានប្រាជ្ញាទាំងឡាយ ទំនងជាមិនបានចាត់ទុកអំណោយទានទាំងនេះសំខាន់ជាងអត្តចរិត និងមារយាទរបស់មនុស្សនារីទាំងឡាយនោះទេ ព្រោះសមតាមពាក្យទំនៀមខ្មែរយើងពោលថា «ស្រីស្អាតស្ថិតលើចរិយា រីឯបុរសសង្ហារស្ថិតលើវិជ្ជា»។ ឯនារីវ័យឆ្លាតទាំងឡាយ ក៏គង់នឹងមិនប្រើប្រាស់អំណោយទានទាំងនេះ ឲ្យឈ្លក់វង្វេងក្នុងកាមគុណលោកិយនោះដែរ ព្រោះបើសិនជានាងរក្សាអំណោយទានទាំងនេះបានកាន់តែល្អ វានឹងមានតំលៃកាន់តែខ្លាំងសម្រាប់បុរស ហើយពួកគេនឹងទុកនាងគឺជាទេពអប្សរ។ តែក្នុងពេលដែលគេចាត់ទុកនាងគឺជាអប្សរធីតាហើយ សូមកុំឈ្លក់វង្វេង និងមានអំនួតព្រោះតែអំណោយទាននោះឲ្យសោះ។
