បទពិសោធន៍មនុស្សគ្រប់រួប ពេលស្រលាញ់គ្នាដំបូង មានរស់ជាតិផ្អែមល្ហែម សុខស្រួល ស្រស់ស្រាយ ក្នុងចិត្តជាពន់ពេក ប៉ុន្តែបន្តិចក្រោយមកអារម្មណ៍ទាំងនោះក៏ចាប់ផ្តើមបាត់បង់បន្តិចម្តងៗ រហូតអ្នកខ្លះបាត់អស់រលីងតែម្តង ដោយសូម្បីតែឧិកាសស្រោចស្រង់ក៏គ្មានដែរ តើដោយព្រោះតែហេតុអ្វី?
ស្រលាញ់គ្នាដំបូង មនុស្សពីរនាក់ប្រៀបដូចជាអង្កត់អុស ឬដុំធ្យូងដែលស្ងួតល្អ ទៅប៉ះនិងភ្លើង គឺសេចក្តីស្នេហា។ គ្រាន់តែប៉ះភ្លាមក៏ចាប់ផ្តើមឆេះសន្ធោរសន្ធៅ មានអណ្តាតភ្លើងពណ៌មាស និងមានកំដៅដ៏សែនក្តៅ ពីព្រោះអុសរឺដុំធ្យូងថ្មីនោះ កំពុងពេញដោយអុកស៊ីសែន ដែលបង្កើតចំឆេះបានល្អះ ប៉ុន្តែពេលឆេះយូរបន្តិចទៅ អុកស៊ីសែនក៏ចាប់ផ្តើមអស់ អណ្តាតភ្លើងក៏ចាប់ផ្តើមថយ ភ្លើងក៏ចាប់ផ្តើមរលត់ ថាបើគេមិនបន្ថែមអង្កត់អុស ឬដុំធ្យូងថែមទេ វានឹងរល់តក្លាយទៅជាផេះផង់យ៉ាងណា សេចក្តីស្នេហារបស់មនុស្សក៏យ៉ាងនោះដែរ ថាបើគេមិនបានបង្កាត់ភ្លើងស្នេហាហើយ គេត្រូវថែភ្លើងនោះអោយឆេះងុំ គង់វង្ស ដោយការបន្ថែមអុស ឬធ្យូងថ្មីៗ ពោលគឺបង្កើតអោយមានការចងចាំថ្មីៗថែមទៀតអោយបានច្រើន ពេលនោះទើបភ្លើងគឺសេចក្តីស្នេហានោះមិនរលត់ ឬមិនងាយនឹងរលត់ មិនចុះខ្សោយ។
ប៉ុន្តែហេតុផលមួយទៀត បើសិនជាអ្នកព្យាយាមថែមដុំអុស ឬធ្យូងដែលសើមដោយទឹក ទៅក្នុងភ្លើងដែលកំពុងឆេះ វាក៏នឹងអាចធ្វើអោយភ្លើងនោះរលត់ និងរំខានអ្នកអោយបង្ករ ឬបង្កាត់សារជាថ្មិដែរ យ៉ាងណាម៉ិញ សេចក្តីស្នេហា គឺត្រូវការភាពត្រជាក់ ការចងចាំដ៏មានន័យ ដើម្បីរក្សាចង្ក្រានវាអោយក្តៅ បើសិនជាអ្នកព្យាយាមនាំយករឿងក្តៅក្រហាយ ការចងចាំដែលដូចជាសត្វដង្កូវកំពុងចុះផ្លែឈើ ពេលនោះចង្ក្រានគឺសេចក្តីស្នេហារបស់អ្នកក៏ថមថយកំដៅទៅតាមហ្នឹងដែរ។
ជាចុងក្រោយ ដើម្បីអោយសេចក្តីស្នេហារបស់អ្នកនៅមានកំលាំង និងមានកំដៅជាប់ជានិច្ច អ្នកត្រូវតែជាមើលថែវាអោយបានដិតដល់ ដោយការបង្កើតអនុស្សាវរីយ៍រួមគ្នាថ្មីៗ ការលះបង់ពេលវេលាអោយគ្នាទៅវិញទៅមកអោយបានគ្រប់គ្រាន់ និងការជួយយកអាសារគ្នា។
ដូចអ្នកដឹងហើយថា ស្នេហាដែលជារឹងមាំព្រោះកើតចេញពីចំនុច២គឺ បុព្វេសន្និវាស និងឧបការៈបច្ចុប្បន្ន ពោលគឺការទំនុកបំរុងគ្នាទៅវិញទៅមកហ្នឹងឯង។ សូមជូនពរអ្នកអោយមានសេចក្តីសុខជានិច្ចនិរន្តន៍៕
