ប៉ុន្តែនៅទីនេះ ខ្ញុំចង់និយាយផ្តោតទៅលើ ការទាមទារយក សុភមង្គល របស់បុថុជ្ជន (ជនសាមញ្ញ) ដែលគេគ្រប់គ្នានោះ យល់ដឹង ក្នុងកម្រិតមួយថា សុភមង្គល គឺកើតឡើងពីកត្តាទំនាក់ទំនងស្នេហា និងកត្តាផលប្រយោជន៌ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច។ ដោយពឹងផ្អែកលើកត្តាទាំងពីរនេះ មនុស្សអាចស្វែងរកសុខសុភមង្គលក្នុងកម្រិតមួយដោយងាយស្រួលបំផុត បើសិនជាមនុស្សអាចកំណត់ការចង់បានរបស់ខ្លួនបានច្បាស់លាស់។
១. កត្តាទំនាក់ទំនងស្នេហា..៖ មនុស្សអាចប្រើប្រាស់ទំនាក់ទំនងស្នេហា (ការស្រលាញ់ជាប់ស្អិត) ដើម្បីត្រួសត្រាយផ្លូវជីវិតរបស់គេអោយដល់គោលដៅសុភមង្គលពិតប្រាកដ។ បុគ្គលពីរនាក់ នឹងត្រូវធ្វើដំណើរលើផ្លូវនោះ តែបុគ្គលទាំងពីរត្រូវមាន…៖
- ចំណេះដឹងប្រហាក់ប្រហែលគ្នា (សមសីលា រឺ សមបញ្ញា)
- ជំនឿ ប្រហាក់ប្រហែលគ្នា (សមសទ្ធា)
- ការលះបង់ និងទទួលប្រហាក់ប្រហែលគ្នា (សមចាគា)
- ការមានជីវិត (វង្សត្រកូល) ប្រហាក់ប្រហែលគ្នា (សមជីវិតា)
បុគ្គលពីរនាក់ កាលចាប់ដៃគ្នាដើរលើផ្លូវរួមមួយ ហើយប្រកបដោយអង្គទាំង៤ខាងលើ គេនឹងអាចពុះពាររួមគ្នាដោយភាពយោគយល់ (ចេះស្តាប់គ្នា) និងការអត់អោន (កែតម្រូវបើមានកំហុស)។
ផ្សេងពីនេះ ការលះបង់ (Given) និងការព្រមទទួលយក (Accepted) គឺជាចំណុចសំខាន់បំផុត សម្រាប់ការរស់នៅជាមួយគ្នា ហើយវាក៏ជាស្នូលនៃរសជាតិស្នេហាផងដែរ។ អ្នកទាំងពីរត្រូវចោទសួរខ្លួនឯងថា តើយើងគួរលះបង់អ្វីខ្លះដើម្បីគេ ហើយតើយើងព្រមទទួលយកអ្វីខ្លះពីគេ។
ឧទាហរណ៌ងាយយល់បំផុតគឺ ពេលដេកជាមួយគ្នា តើអ្នកអាចទ្រាំនិងការដេកស្រមុករបស់គេបានទេ? ពេលញ៉ាំអាហារ តើអ្នកអាចទ្រាំនិងភាពស្មោគគ្រោករបស់គេបានទេ? ពេលរួមភេទ តើអ្នកអាចទ្រាំ និងក្លិន រឺភាពកំរោលចូលរបស់គេបានទេ?
២. កត្តាផលប្រយោជន៌ផ្នែកសេដ្ឋកិច្ច..៖ ជាការពិត ការទំនាក់ទំនងគ្នាក្នុងផ្លូវស្នេហា បើទោះជាវាគ្រាន់តែជាអារម្មណ៌ជក់ចិត្តមួយ តែវាក៏ទាមទារនូវភាពផ្អែមល្ហែម ដែលកើតបានដោយសារតែការប្រើប្រាស់ធនធានដែរ ដូច្នេះតិចរឺច្រើន ពេលជួបគ្នាដំបូង មនុស្សច្បាស់ណាស់ថា នឹងសំលឹងមើលស្ថានភាពសេដ្ឋកិច្ចរវាងគ្នានិងគ្នាមិនខាន។ ចំនុចរួមដែលមនុស្សអាចស្វែងរកសុខសុភមង្គលក្នុងផ្លូវនេះបានគឺផ្អែកលើ កត្តា២យ៉ាងគឺ..៖
- កត្តាវេទនា..៖ វាសំខាន់ណាស់ ព្រោះមនុស្សម្នាក់ៗតែងមានឧត្តមគតិ និងគោលដៅជីវិតរបស់គេ។ ជួនកាលគោលដៅជីវិតរបស់អ្នក អាចជាគោលដៅជីវិតរបស់ដៃគូអ្នកដែរ ដូចនេះទោះមានក្តី មិនមានក្តី ទ្រព្យសម្បត្តិគ្រាន់តែជារបស់ក្រៅខ្លួនប៉ុណ្ណោះ ព្រោះអ្នកទាំងពីរអាចនឹងខិតខំប្រឹងប្រែងដើម្បីគោលដៅតែមួយ ឧត្តមគតិតែមួយ។
- កត្តាផលប្រយោជន៌..៖ ទ្រព្យសម្បត្តិ ជួនកាលធ្វើអោយអ្នកភ្លេចដល់ឧត្តមគតិ។ អ្នកអាចនឹងយល់ព្រមបំភ្លេចគោលដៅជីវិតចាស់ដែលអ្នកមិនរំពឹងថានឹង មកដល់ ហើយចាប់យកទ្រព្យសម្បត្តិដើម្បីបង្កើតគោលដៅជីវិតថ្មី ដែលយល់ថាវាងាយជាង ប៉ុន្តែធាតុពិតអ្នកនៅតែយល់ព្រមលើកត្តាវេទនារបស់អ្នក ព្រោះនៅទីបំផុតអ្នកនៅតែពុះពារដើម្បីគោលដៅដដែល។
នៅទីបញ្ចប់ សុភមង្គល មិនមែនអ្នកណាៗក៏អាចរកវាមកបាននោះទេ ទោះជាវាតែងស្ថិតនៅក្នុងព្រលឹងរបស់មនុស្សគ្រប់រូបក៏ដោយ ព្រោះការស្វែងរកសុខសុភមង្គល វាទាមទារអោយបុគ្គលធ្វើវាដោយអំណត់ និងតាមលំដាប់លំដោយ ហើយធ្វើនៅក្នុងផ្លូវដ៏ត្រឹមត្រូវទៀតផង។ ជាការពិត «សុភមង្គល» មិនមែនជាវត្ថុ ដែលអាចចាប់យកបាន ព្រោះវាគឺជាអារម្មណ៌ រឺជាសញ្ចេតញ្ញាណដែលកើតឡើងក្នុងចិត្តបុគ្គលម្នាក់ៗ។ វាគ្រាន់តែជាជាតារម្មណ៌ ដែលអាចជំរុញសភាវៈអោយអាចទទួលយករឿងរ៉ាវផ្សេងៗតាមរយៈឥន្ទ្រីយ៌ តែប៉ុណ្ណោះ ប៉ុន្តែវាមានមុខងារផ្តល់នូវភាពផូរផង់អោយជីវិតរបស់បុគ្គល។
ដកស្រង់ពីសៀវភៅ ន័យជីវិត ដោយ ច្រឹង សម្បត្តិ
